AKM (ros. автомат Калашникова модернизированный, awtomat Kałasznikowa modiernizirowannyj) – radziecki karabinek automatyczny.
Historia powstania
W 1949 roku do uzbrojenia Armii Radzieckiej przyjęto karabinek AK. W następnych latach produkowano kolejne wersje tego karabinku różniące się rodzajem komory zamkowej. Pierwsze serie posiadały komorę zamkową tłoczoną, później z powodu trudności z opanowaniem tej technologii przez zakłady w Iżewsku powstały dwa typy komór zamkowych frezowanych.
W 1956 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji AK, oznaczonej jako AKM. Tym razem zmiany były większe i obejmowały:
- ponowne zastosowanie tłoczonej komory zamkowej.
- uproszczono sposób mocowania lufy w obsadzie (zamiast połączenia gwintowego zastosowano kołkowanie).
- łoże (dodano występy chwytne)
- pokrywę komory zamkowej (dodano trzy przetłoczenia zwiększające sztywność)
- mechanizm spustowy (dodano opóźniacz kurka zmniejszający rozrzut przy ogniu ciągłym)
- zmniejszenie masy suwadła
- zastosowanie nowego bagnetu (6H3 lub 6H4)
- mechanizm powrotny, rurę i komorę gazową.
Jednocześnie z AKM rozpoczęto produkcję wersji AKMS wyposażonej w kolbę składaną. W następnych latach AKM stał się podstawową indywidualną bronią długą Armii Radzieckiej. Produkcję licencyjną tego karabinku uruchomiono w większości krajów Układu Warszawskiego (w Polsce w 1965 roku jako 7,62 mm karabinek AKM (AKMŁ) i AKMS (AKMSN)). W większości z nich powstały lokalne odmiany, często posiadające cechy zarówno AK jak i AKM. AKM i jego odmiany należą do najbardziej rozpowszechnionych wersji karabinku Kałasznikowa.
Opis:
AKM jest bronią automatyczną samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy (przewód skośny) łączący komorę gazową z przewodem lufy, z długim ruchem tłoka gazowego. AKM strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez obrót. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia pełni jednocześnie rolę bezpiecznika.
AKM jest bronią zasilaną z magazynków 30-nabojowych.
Lufa gwintowana, w większości egzemplarzy zakończona urządzeniem wylotowym pełniącym rolę osłabiacza podrzutu.
AKM wyposażony jest w chwyt pistoletowy i łoże. Kolba stała (AKM) lub składana pod spód broni (AKMS). Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik krzywkowy z szczerbiną, nastawy do 1000 m).
Dane techniczne:
Masa broni 3,45 kg (AKM niezaładowany)
Prędkość pocz. pocisku 715 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna ~600 strz./min
Szybkostrzelność praktyczna 40 strz./min (ogniem pojedynczym) 100 strz/min (seriami)
Zasięg maks. 3000 m (donośność graniczna) 1500 m (skuteczne rażenie pocisku)
KARTA EWIDENCYJNA EKSPONATU 0003
DATA ZAŁOŻENIA KARTY – 2015.04.15
Autor/wytwórca
Wytwórca : ZM Łucznik / Polska zakład nr 11
Opis / Pochodzenie
karabinek AKM
kaliber : 7,62×39
Wartość w dniu nabycia
400,00 zł
Data nabycia
15-04- 2015
Czas i miejsce powstania
rok produkcji – 1968r.
Materiał/technika wykonania/wymiary (dł. x szer. x wys)
Drewno, tłoczenia blachy, obróbka skrawaniem/ : Długość 870 mm , długość lufy – 415 mm, waga- 3,45 kg
Cechy charakterystyczne:
numer broni : GR 12044
Miejsce przechowywania:
Muzeum Broni i Sprzętu Wojskowego
KSSK GWARD w organizacji
Wartość w dniu sporządzenia karty
400,00 – zł
Nr inwentarzowy 0003
Uwagi i adnotacje :
Do broni wystawiono Kartę Broni nr G 1003